مدح و مناجات با حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام
نـام تـو اذانی‌ست که از روی مـنــاره انـداخـتـه در سـیـنـۀ مـا شـورِ دوبـاره لـب تر نـکـنی نیز فـدایـی تو هـسـتـیم عــشــاق نـدارنـد نــیــازی بـه اشــاره رازی‌ست در این آتش عشق تو، وگرنه ایـنگـونه نـمـی‌زد به دل خـلـق شراره عمری‌ست که با روضه انیسیم و دل ما هرگـز نـرود جـای دگـر در پی چـاره این دوریِ از کرب و بلا چند صباحی‌ست انـداخـتـه دیـگـر نـفـسـم را به شـمـاره سـرگـرم مناجـات شدی در دل گـودال تا اینکـه جـهـان را بکـشانی به نظاره ای یـوسف زینب! که دریـدنـد تنت را زیـنب چـه کـنـد با غـم پـیـراهـن پـاره |